Hard, hart of hardt werken?

‍

Zondag stond voor mij in het teken van hard werken versus hart werken. Een prachtig thema, juist omdat ik er direct spanning, ongemak en weerstand bij voel. Mijn eerste vraag aan Yordi was dan ook:

“Hé Yordi, hoe zie jij het volgende? Hard werken wordt tegenwoordig vaak negatief neergezet, terwijl je hart volgen ineens een trend is. Als man wordt er steeds meer verwacht dat we ‘hart werken’, maar soms voelt het alsof we dan softies worden…”

Yordi reageerde dat het niet gaat om hard werken óf hart werken, maar juist om allebei. En.
Die kwam binnen. Want eerlijk? Ik herken dat ik vaak in de kant van hard werken schiet. Mijn verlangen ligt juist bij handelen vanuit rust, ontspanning en verbinding.

En toen kwam een inzicht dat me verraste en eigenlijk opluchtte. Want na 32 jaar ben ik nog steeds iemand die het ‘dt-spelletje’ niet onder de knie heeft. Het inzicht? Voor mij gaat het om hardt werken. Niet hard óf hart, maar hardt: de combinatie. De balans. Of beter gezegd: het gevoel van balans, voor zover die écht bestaat.

Het vraagt moeite om die balans te vinden. Bewust kunnen kiezen: wanneer is het tijd voor hard werken en wanneer voor hart werken? Het harde werken dat ik ken, is vaak op doorzettingsvermogen ergens doorheen beuken, zonder te veel te voelen of na te denken. Gewoon gaan. Maar het nadeel is dat mijn batterij dan leegloopt, en ik niet meer de optimistische, nieuwsgierige en vrolijke man ben die ik wil zijn. Dan brandt mijn lontje sneller.

Wat ik merk wanneer ik hardt mag werken, is dat ik die sparks voel. Dat gevoel dat iets klopt, moeilijk te omschrijven, maar onmiskenbaar aanwezig. Het is er vaak al, maar door deze ‘dt-methode’ is het voor mij duidelijker geworden dat het niet óf is, maar én. Een klein nuanceverschil met een grote impact. Soms zit het precies in dat soort kleine inzichten. Misschien hoorde ik dit al tien keer eerder, maar vandaag raakte het me pas echt.

‍

- Harm Koningen